1 marca 2012 o godz.18.00 w kosciele sw. Józefa Robotnika w Katowicach - Józefowcu została odprawiona Msza sw. w 3 Rocznicę smierci ks Prałata dr Jerzego Pawlika.
Mszę zamówiło Koło Związku Górnośląskiego Katowice-Wełnowiec-Józefowiec. We mszy uczestniczyło ponad 150 osób w tym siostry ks. J.Pawlika: Lidia Kurek i Krystyna Przybyłka z rodzinami.
Po mszy sw. w salce obok kościoła odbyło się spotkanie z pokazem zdjęć, na których zaprezentowana została rozległa aktywność Księdza:
- Edward Jarosz zaprezentował m.in. spotkania ks. Jerzego z bł. Papieżem Janem Pawłem II,
- Grzegorz Górka mówił o związkach ks.J.Pawlika z Akademickim Klubem Turystycznym "Gronie" i Związkiem Górnośląskim,
- Krzysztof Witkowski mówił o działaniach ks. J.Pawlika w dziedzinie krajoznawstwa.
W spotkaniu wzięło udział kilkadziesiąt osób:
- członkowie Związku Górnośląskiego (głównie z Koła Wełnowiec-Józefowiec),
- przewodnicy - w tym z macierzystego Koła ks. Jerzego tj. z Bytomia - z Ryszardem Ziernickim - przewodniczącym Samorządu Przewodnickiego Woj. Śląskiego i Antonim Potempą - szefem przewodników sanktuarium piekarskiego,
- członkowie AKT "Gronie",
- księża: proboszcz Parafii Józefowiec ks. Zenon Drożdż, któremu dziękuję za udostepnienie salki na spotkanie i ks. Brunon Wielki - emeryt, Oblat z Koszutki.
Dziękuję Zarządowi Koła Związku Górnośląskiego Katowice-Wełnowiec- Józefowiec - w szczególności Prezesowi Karolowi Ruseckiemu za zorganizowanie spotkania i poczęstunek oraz Edwardowi Jaroszowi za udostępnienie sprzętu audiowizualnego.
Uczestnicy spotkania otrzymali ulotkę ze zdjęciem ks.J.Pawlika (fot. E.Jarosz) i moim tekstem. Poniżej zamieszczam treść ulotki.
Ksiądz Prałat dr Jerzy Pawlik (9.3.1919-1.3.2009) – syn Józefa i Marty z d. Gabriel – urodzony w Katowicach – Józefowcu, zmarł w Bogucicach. Miał 4 siostry: Gertrudę, Marię, Lidię i Krystynę. Wspaniały Kapłan, Wielki Syn śląskiej ziemi.
Po ukończeniu czteroletniej Szkoły Podstawowej w Józefowcu (1929) i Państwowego Gimnazjum w Katowicach (1937) został przyjęty do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i na studia filozoficzno-teologiczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Gdy jesienią 1939 hitlerowcy zamknęli obie te uczelnie, kontynuował studia w filii seminarium duchownego diecezji wrocławskiej w Widnawie (cz. Vidnava, niem. Weidenau) i po ich zakończeniu przyjął święcenia kapłańskie w dniu 12.07.1942 we Wrocławiu z rąk kardynała A. Bertrama. Mszę Św. prymicyjną odprawił dwa dni później w Józefowcu. Po wojnie, równolegle z pracą katechety kontynuował studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego zakończone w 1950 r. doktoratem i magisterium z filozofii, był konfratrem Paulinów, w 1986 r. został zaliczony do grona Kapelanów Jego Świątobliwości Ojca Św. Jana Pawła II, którego znał osobiście i wielokrotnie się z Nim spotykał.
Był kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej diecezji Szekesfehervar na Węgrzech. Odznaczony przez władze państwowe Polski i Węgier. Cieszył się honorowym członko-stwem wielu Związków Polaków mieszkających za granicą. Najbardziej serdeczne stosunki łączyły go z Polonią w rumuńskiej Bukowinie – obecny na pogrzebie Konsul Honorowy Rumunii w Katowicach Władysław Zenon Mirota powiedział, że określeniem „Ojciec Bukowiny” nazywali go zarówno Polacy, jak i Rumuni oraz Niemcy zamieszkali w Bukowinie,
W 1958 otrzymał nominację Prymasa Tysiąclecia, ks. kard. Stefana Wyszyńskiego, na krajowego referenta duszpasterstwa młodzieży żeńskiej; w ramach tej funkcji prowadził ogólnopolskie pielgrzymki, wygłaszał wykłady na tematy związane z duszpasterstwem młodzieży w seminariach wielu diecezji, organizował także doroczne sympozja ogólnopolskie.
Od 1968 był członkiem Komisji Maryjnej Konferencji Episkopatu Polski, w której ramach kierował pracami Podkomisji Sanktuariów Maryjnych, należał także do Komisji Episkopatu ds. Młodzieży oraz ds. Duszpasterstwa Turystycznego; położył wielkie zasługi w organizowaniu duszpasterstwa pielgrzymkowego i turystycznego, nie tylko w skali kraju. Dzięki zaangażowaniu na tych polach w Kościele w Polsce był ks. Pawlik również członkiem Papieskiej Rady ds. Laikatu oraz Papieskiej Rady ds. Świeckich – sekcji młodzieżowej, odpowiedzialnej m.in. za organizację Światowych Dni Młodzieży. Troską ks. Jerzego było uczestnictwo w tych wydarzeniach młodzieży z Polski (nawet w czasie stanu wojennego), a także młodzieży polonijnej.
Członek Rady Episkopatu Polski ds. Migracji, Turystyki i Pielgrzymek, delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. emigrantów polskich, krajowy koordynator pieszych pielgrzymek.
W czasach PRL (od 1972 r.) pełnił funkcję delegata Konferencji Episkopatu Polski dla krajów RWPG (Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej). Nazywany był „ordynariuszem RWPG” ze względu na swe liczne duszpasterskie działania na terenie byłych krajów obozu sowieckiego – na polecenie Konferencji Episkopatu opracował metodykę pracy duszpasterskiej w środowiskach polskich robotników pracujących w tych krajach. Inną inicjatywą ks. Pawlika było transmitowanie przez radio „Gdynia” Mszy Św., odprawianej w kościele św. Elżbiety w Gdańsku. Adresowano ją „Dla tych, co na morzu i za granicą pracują”. Raz na kwartał celebrował ją sam wnioskodawca. Ksiądz Pawlik organizował także pielgrzymki zagraniczne; pierwszą w 1975 r. do Rzymu. Wkrótce mapa jego pielgrzymek objęła całą Europę, Azję, Afrykę i obydwie Ameryki.
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Teologicznego, Polskiego Towarzystwa Mariologicznego, Polskiego Towarzystwa Historycznego oraz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (członek honorowy PTTK - tylko dwom duchownym PTTK nadało godność Członka Honorowego - papieżowi Janowi Pawłowi II i ks Jerzemu Pawlikowi), wybitny krajoznawca (to On „wymyślił” instruktorów krajoznawstwa), twórca nowych szlaków turystycznych (powstańców śląskich, husarii polskiej, polskich szkół na Opolszczyźnie), członek kręgu seniorów, juror Ogólnopolskiego Młodzieżowego Konkursu Krajoznawczego „Poznajemy Ojcowiznę”). Był zapalonym turystą, przewodnikiem PTTK, członkiem Koła Przewodników w Bytomiu. Na odbywających się od 28 lat ogólnopolskich pielgrzymkach przewodnickich na Jasną Górę odgrywał czołową rolę – był duszpasterzem środowisk turystycznych określanym jako „przewodnik przewodników”. Członek honorowy wielu kół przewodnickich i klubów turystycznych m.in. Akademickiego Klubu Turystycznego „Gronie” w Katowicach. Był inicjatorem spotkań na Groniu Jana Pawła II w Beskidzie Małym (16 maja 2010 r. zawisła tam poświęcona Mu tablica – ufundowana przez przewodników województwa śląskiego), pielgrzymek śląskich przewodników do Piekar Śląskich, Watry Papieskiej w Tarnowskich Górach, opłatka świątecznego przewodników i środowisk turystycznych.
Badacz dziejów Kościoła i wykładowca seminarium duchownych. W 1958 powierzono mu wykłady z zakresu historii Kościoła w Polsce w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Był także wykładowcą w Seminarium Ojców Franciszkanów w Panewnikach oraz w Wyższym Instytucie Katechetycznym przy PAT w Krakowie, prowadził kursy pastoralne w Warszawie, Poznaniu, Bytomiu, Łęcznej i Koninie.
Już w Państwowym Gimnazjum Klasycznym w Katowicach (obecnie im. Adama Mickiewicza) został członkiem I Miejskiej Drużyny Harcerskiej im. Tadeusza Kościuszki. Jako wzorowego druha wydelegowano go do szkoły instruktorów harcerskich w Górkach Wielkich, kierowanej przez samego Aleksandra Kamińskiego, autora „Kamieni na szaniec”. W ośrodku tym zdobył uprawnienia instruktorskie. Później został sekretarzem hufca w Bytkowie. Jako harcerz Jerzy Pawlik zorganizował m.in. „Wartę narodową harcerzy” w czasie okupacji hitlerowskiej (jako wikary w Radzionkowie), czyli akcję pomocy więźniom obozów koncentracyjnych - wysyłano im paczki z cebulą i tranem. Za tę działalność w 1997 r. został odznaczony najwyższym odznaczeniem harcerskim Krzyżem Zasługi ZHP z rozetą i mieczami.
Bogata spuścizna naukowa ks. Pawlika obejmuje prace, także z dziedziny geografii i historii Śląska ze szczególnym uwzględnieniem jego dziejów kościelnych. Świadectwem ogromnego doświadczenia duszpasterskiego, wiedzy, a także zainteresowań i pasji ks. Prałata jest bogata bibliografia, zawierająca jego książki i artykuły na tematy historyczne i pastoralne – był autorem i współautorem około 80 publikacji (w tym m.in. przewodników po Piekarach Śląskich, gdzie przez wiele lat był katechetą).
Biblioteka Śląska (w której miał „złotą kartę czytelnika” z nr 1) nadała mu tytuł (statuetkę) Amicus librorum.
Serdeczne więzi łączyły Go ze Związkiem Górnośląskim – zwłaszcza z Kołem w rodzinnym Wełnowcu-Józefowcu. Władze Związku nadały Mu godność Członka Honorowego, a w 1998 r. za bogaty wkład w duchowość Śląska, wieloletnie i wszechstronne prace na rzecz drugiego człowieka otrzymał Nagrodę im. Wojciecha Korfantego.
To był „niestrudzony pielgrzym” (wywiad z Nim pod tym tytułem nakręciła wytwórnia filmowa „Silesia-film” rok przed Jego śmiercią) – zawsze z torbą, zawsze w drodze z miejsca na miejsce. W Katowicach pieszo, autobusem lub tramwajem, a jak było dalej, to pociągiem, w ostatnich latach życia znajomi często zawozili go samochodami. Ks. dr Jerzy Pawlik nigdy nie odmówił pomocy lub swojej obecności. Zawsze sprawdzał, czy jest w Katowicach, zapisywał sobie w kalendarzyku i nie zawodził. Mówił, że tam, gdzie na niego czekają, on musi być pierwszy – trudno komukolwiek będzie by Mu w tym dorównać.
27 lipca 2009 Rada Miasta Katowice podjęła uchwałę o nadaniu imienia ks. Jerzego Pawlika rondu w Katowicach (na granicy Bogucic i Dąbrówki Małej, u zbiegu ulic Leopolda, Le Ronda, Siemianowickiej i Budowlanej).
Opr. Grzegorz Górka, 1 marca 2012 w 3 rocznicę śmierci ks. Jerzego Pawlika
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz